بررسی دخالت گیرنده های nmda گلوتاماتی در ناحیه آمیگدال مرکزی در رفتارهای شبه اضطرابی ناشی از نیکوتین

هدف مطالعه حاضر بررسی دخالت گیرنده های nmda امیگدل مرکزی در اثرات شبه اضطرابی نیکوتین می باشد . رتهای تر ویستار کاتوله شده در امیگدال مرکزی در ماز مرتفع بعلاوه epm مورد تحقیق قرار گرفتند. تزریق درون صفاتی (i.p) نیکوتنی با دوزهای (o.6.o.8mg/kg)کاهش معنی داری درصد زمان سپری شده در بازوی باز (%oat) و درصد ورود به بازوی باز (oae%) را نشان داد ولی اثری بر فعالیت حرکتی نداشت که نشان دهنده پاسخ شبه اضطرابی است تزریق درون مغزی nmda با دوزهای (o.oo5-o.1ug/rat)باعث کاهش oat% شد ولی اثری بر oae% و فعالیت حرکتی نداشت که نشان دهنده پاسخ شبه اضطرابی است. تزرق درون مغزی nmda با دوزهای o.oo5-o.1ug/rat) nmda)به درون امیگدال مرکزی به همراه دوز غیر موثر نیکوتین (o.4mh/kgi.p) باعث کاهش oat% و oae% شد ولی اثری بر فعالیت حرکتی نداش. از طرف دیگر تزریق آنتاگونیست o.o5 .0.1ug/rat)d-ap5,nmda) باعث افزایش oat% , oae% شد که نشان دهنده اثر شبه اضطراب زدایی این داور است. تزریق همزمان همین دوزهای d-ap5 به همراه نیکوتنی (o.6mg/kg) افزایش دهنده oat%و oae% بود ولی اثری بر فعالیت حرکتی نداشت. تزریق درون مغزی d-ap5 پاسخهای القاء شده را معکوس کرد.نتایج می تواند نشان دهنده دخالت انتقالات گلوتاماتی از طریق گیرنده های nmda آمیگدال مرکزی در اثرات شبه اضطرابی نیکوتین در دستگاه epm باشد.